Η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική επιτυχία της Ελλάδος. Συνέβη το καλοκαίρι του 2004, με την κατάκτηση της ευρωπαϊκής πρωτιάς από την εθνική ομάδα. Μήπως πρόκειται και για τη μεγαλύτερη ξεφτύλα της Ελλάδος; Καλό και χρήσιμο να μη ξεχνάει κανείς τους θριάμβους του, όπως και τις αποτυχίες του, δηλαδή να μη ξεκόβει από το παρελθόν του, αλλά να ξέρει τι… θυμάται. Μ’ άλλα λόγια να μην κοροϊδεύει τον εαυτό του. Να μην κρύβει τη λεχριτοσύνη του πίσω από τη μυθολογία μιας σπουδαίας διεθνούς διάκρισης.
Αυτό που συνέβη στην Πορτογαλία είναι η κορυφαία έκπληξη από καταβολής μπάλας. Δεν έχει ξαναγίνει στον αιώνα. Η Ελλάδα πρωταθλήτρια Ευρώπης. Το αληθινό θαύμα. Κέρδισε στον τελικό την ανώτερη της Πορτογαλία στη Λισαβώνα, σα σήμερα 4 Ιουλίου (Στη φώτο, το γκολ με κεφαλιά του Χαριστέα). Η ελληνική ομάδα, μάλιστα, είχε κερδίσει την Πορτογαλία μπροστά στο κοινό της καιστο ματς του ομίλου. Δεν γίνονται αυτά ούτε στο σινεμά.
Εθνική Ελλάδος. Μια μέτρια ομάδα, χωρίς ούτε έναν ποδοσφαιριστή υψηλής κλάσεως, χωρίς διακρίσεις στην ατζέντα της, κατάφερε πανάξια και πεντακάθαρα αυτό που δεν είχε καν στόχο. Ανεπανάληπτο. Απίθανο γεγονός, μόνο στο ποδόσφαιρο πραγματοποιείται. Κανένα άλλο άθλημα, σπορ, παιχνίδι, δεν προσφέρει πιθανότητες θριάμβου στον κατώτερο, όπως το εξ ορισμού αναξιοκρατικό ποδόσφαιρο. Ίσως γι’ αυτό, ίσως και γι’αυτό παραμένει το δημοφιλέστερο σώου, όμως αυτή είναι μία άλλη ιστορία.
Το 2004 ήταν το πιο λαμπρό της νεώτερης ελληνικής Ιστορίας. Η χώρα ζούσε την απόλυτη υπέρβαση. Πρωταθλήτρια Ευρώπης και καπάκι μετά οι ολυμπιακοί αγώνες της Αθήνας. Άλλη ξεφτύλα ανεπανάληπτη.
Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο που έκανε ολυμπιακούς αγώνες και η τουριστική της κίνηση παρουσίασε πτώση. Να ήταν μόνο αυτό το κακό. Το κόστος των αγώνων, όχι απλά ξέφυγε – διότι κάποιοι τα ξέσκισαν τα πακέτα- το πιο επώδυνο είναι ότι ακόμα δεν έχει καταγραφεί το μέγεθος της αληθινής ζημιάς. Της εθνικής καταστροφής. Και επειδή έχει χαθεί ο… λογαριασμός δεν πρόκειται να… γνωστοποιηθεί.
Στο ποδόσφαιρο. Δεν έγινε καμιά αξιοποίηση της κούπας στο Ευρώ της Πορτογαλίας. Ως δια… μαγείας η εθνική ομάδα επέστρεψε στα ίδια μετριότατα επίπεδα από το πρώτο κιόλας παιχνίδι μετά το έπος του 2004! Εξαγγελίες, μεγαλοστομίες, οράματα, ένα κάρο παπαριές. Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα πάντα αναξιόπιστο, πέρα για πέρα σκάρτο, συνεχίζει να παίζει μπάλα έξω από τα γήπεδα, στα δικαστήρια. Με μια άλλη κουβέντα δεν έχει ενταχθεί με αξιοπρέπεια στην κοινωνία.
Διαβάστε ακόμα: