γράφει ο διονύσης χαριτόπουλος
15 Ιουνίου 1945. Αυτή είναι η ακριβής ημερομηνία και χρονολογία της αυτοκτονίας του Άρη Βελουχιώτη. Η διευκρίνηση γίνεται, γιατί και πάλι στην επέτειο του θανάτου του, γράφτηκαν αρκετές ανακρίβειες.
Είναι αναμενόμενο. Εκείνη την ταραγμένη εποχή, οι ειδήσεις ανακατεύονταν με φήμες και δύσκολα μπορούσες να διακρίνεις την αλήθεια.
Μία από τις στρεβλώσεις είναι και ο τρόπος αυτοκτονίας του. Αρκετοί ανέφεραν χειροβομβίδα. Είναι κατανοητό το μπέρδεμα. Ο Άρης αυτοκτόνησε βάζοντας το ατομικό του περίστροφο πίσω από το δεξί αυτί. (Υπάρχει σχετική ιατρική γνωμάτευση). Αμέσως μετά, ο Τζαβέλας που τον είχε θεό, έπεσε πάνω στο άψυχο σώμα του, τον αγκάλιασε κι έβαλε ανάμεσά τους μια χειροβομβίδα να πεθάνει μαζί του.
Όλα αυτά συνέβησαν το απόγεμα της 15ης Ιουνίου. Την επομένη ανακάλυψαν τους νεκρούς οι παρακρατικοί διώκτες τους. Και ασέλγησαν στις σορούς τους. Έκοψαν τα δυο κεφάλια και τα κρέμασαν, στον φανοστάτη των Τρικάλων. Στην εκδικητική μανία τους, τεμάχισαν και τον νεκρό αρχηγό, αποκόπτοντας χέρια και πόδια. Την ίδια ημέρα της ραδιοφωνικής ανακοίνωσης του θανάτου του Άρη, στις 16 Ιουνίου, ο Ριζοσπάστης δημοσιεύει την επίσημη διαγραφή του με τίτλο «H προδοσία του Βελουχιώτη» και ένα κατάπτυστο κείμενο ακολουθούσε.
Aν η ακροδεξιά ελληνική κυβέρνηση και η γραφειοκρατική ηγεσία του KKE τον εξόντωσαν και τον διαπομπεύουν μετά θάνατον, ο λαός θρηνεί τον θρυλικό αρχηγό. Oι ανταποκρίσεις των δημοσιογράφων από την ύπαιθρο είναι συνταρακτικές: «Είδα με τα μάτια μου ανθρώπους να κλαίνε για τον Άρη. Είδα φωτογραφίες του βαλμένες στα εικονίσματα. Άκουσα γυναίκες και γριούλες να καταριούνται τους φονείς του και να τον αποκαλούν Άγιο. Άκουσα πολλούς να ελπίζουνε ότι ο Άρης δεν πέθανε».
Και από τις εφημερίδες της εποχής, μόνο η εαμική Ελεύθερη Ελλάδα εξεγείρεται:«Tο κεφάλι του Άρη δεν είναι για να στέκει κρεμασμένο στον φανοστάτη των Τρικάλων σαν κεφάλι ληστή. Nα το κατεβάσουν αμέσως. Και να το μεταφέρουν στο Γοργοπόταμο. Και εκεί που ο Άρης δόξασε την Ελλάδα, χέρια ευλαβικά να το ενταφιάσουν με μια σεμνή τελετή. […] Σταματήστε το αίσχος».
Πηγή: Lifo.gr
Ο συγγραφέας Διονύσης Χαριτόπουλος γεννήθηκε το 1947 στον Πειραιά και από μικρή ηλικία έκανε διάφορες χειρωνακτικές δουλειές στο Λιμάνι και στα γύρω μηχανουργεία. Eγκατέλειψε νωρίς δύο απόπειρες σπουδών στην Αθήνα και στο Λονδίνο και δούλεψε στη διαφήμιση μέχρι το 1990. Έχουν εκδοθεί – πέραν του μνημειώδους “Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων” – τα “Δανεικιά γραβάτα”, “525 τάγμα πεζικού”, “Τα παιδιά της Χελιδόνας”, “Εκ Πειραιώς”. Εκδόσεις Τόπος 210.8222.835-856.
Διαβάστε ακόμα: