Γράφω ένα κείμενο και λέω ”Μπράβο μου. πολύ δυνατό πράμα έφτιαξα… ”. Συμβαίνει και το άλλο. Να μην αναγνωρίζω τον εαυτό μου σε γραφτό. Να σηκώσω κείμενο για πέταμα, κάκιστο. ”Μα, είναι δυνατόν να γράψω τόσο άνοστο, άδειο και κακογραμμένο κομμάτι;… ”.
Συμβαίνει σ’ όλους του επαγγελματίες. Να έχουν τις πολύ καλές, αλλά και τις πολύ απογοητευτικές του στιγμές. Για σκέψου το εξής με την ευκαιρία. Γράφεις κάτι για το οποίο αισθάνεσαι υπερήφανος. Επειδή σου βγήκε πολύ καλό. Πάρα πολύ καλό. Κι όμως έρχεται κάποιος ”σχολιαστής” και για το διαμάντι σου γράφει: ”Τι μαλακία είναι αυτή που έγραψες;… ”.
Όπως με διάβασαν εμένα, έτσι διάβασαν και τον ”σχολιογράφο”. Είμαστε στον αιώνα των social media, και ο καθένας είναι ελεύθερος να λέει και να δείχνει την ανύπαρκτη παρουσία του. Κάνει εκμετάλλευση του παγκόσμιου προνομίου να σκάει μύτη στο διαδίχτυο.
Κακά τα ψέματα, επηρεάζει και ο τίποτας με την αχρείαστη ”κριτική” του, την περιττή κουβέντα του. Δεν σου άρεσε, κύριε, αυτό που διάβασες, οκέυ, γιατί βγάζεις στον αέρα τη ”γνώμη” σου; Ποιος σε ρώτησε; Ποιος ενδιαφέρεται για την ”άποψη” σου; Γιατί, στο φινάλε, ασχολήσαι με κάτι το οποίο δεν έχει σημασία;
Βεβαίως, ποτέ δεν θα απαντήσω στην ”κριτική”, που δεν είναι κριτική, αλλά μια ατάκα, μια άρνηση χωρίς επιχειρηματολογία. Η κυρία Κατερίνα Καινούργιου … απάντησε σε θαυμάστρια της. Όπως είναι γνωστό επαγγέλλεται την παρουσιάστρια, και επειδή μέσα στα πλαίσια της δουλειάς της θαρρεί πως είναι… υποχρεωμένη να ανεβάζει προσωπικές φωτογραφίες της στο Instagram, πόζαρε με ολόσωμο μαγιώ, σε κίτρινες και λευκές αποχρώσεις.
Κάποια, λοιπόν, άγνωστη και αγράμματη έγραψε ”Αρχές κυτταρίτοδας βλέπω… ”. Σιγά, που δεν θα της απαντούσε η κυρία Κατερίνα Καινούργιου. Και να, το ασύντακτο – κυρίως ανόητο- απαντητικό ”σχόλιο” της παρουσιάστριας: ”Θα σε πληγώσω αλλά για κακή σου τύχη δεν έχω καθόλου”. Γιατί να είναι… άτυχη η άγνωστη επειδή στερείται κυτταρίτιδας η παρουσιάστρια;
Διαβάστε ακόμα: