Τους φάγαμε στη μάπα για χρόνια, περισσότερα απ΄ όσο θα περίμενε κανείς. Για τους καραμανλικούς, λέω. Για τη συμμορία των καραμανλικών, που συνέχιζαν να κάνουν παιχνίδι και αφού τέλειωσε από πρωθυπουργός ο δικός τους. Με Μητσοτάκη στο κόμμα και στο Μαξίμου οι καραμανλικοί κατάντησαν σχεδόν είδος προς εξαφάνιση.
Κόψε φάτσα στη φώτο. Ποιος θα προσπαθούσε να βάλει την προστατευτική μάσκα για τον κορονοϊό κρατώντας και ένα μάτσο χαρτιά; Άχρηστα χαρτιά, να το πούμε κι αυτό. Ο πρώην Κώστας με μούσια και γένεια, φιγούρα βγαλμένη από ταινία του Θου Βου τελικά δεν τα καταφέρνει. Πετάει πρώτα σε κάδο απορριμμάτων την άχρηστη χαρτούρα και ξαναπροσπαθεί να φορέσει την πρακτορική μάσκα αλά Θανάσης Βέγγος.
Επί πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά άρχισε στο κόμμα ο αποκλεισμός των καραμανλικών, του Κωστάκη, όχι του Κωνσταντίνου. Ποιο κόμμα; Άλλη απάτη αυτή. Δεν υπάρχει κανένα κόμμα. Κι αν υπάρχει υποτάσσεται στον αρχηγό. Δεν συμβαίνει το ανάποδο, ο αρχηγός να υπηρετήσει το κόμμα. Ο κάθε εκλεγμένος πρόεδρος χρησιμοποιεί το κόμμα.
Σκορπίστηκαν οι καραμανλικοί μετά από 11 χρόνια που ”ο δικός τους” έφυγε από του Μαξίμου. Ψιλοβολεύτηκαν σ’ άλλα κόμματα, κάτι Ανελ, κάτι Σύριζα, αλλά το τέλος και του Τσίπρα τους έκανε χθεσινή μπύρα. Γνωστό ότι όσο μετρούσε ο ”καραμανλισμός” λειτουργούσε όρκος κομματικού πατριωτισμού, να μην περάσει η ΝΔ στο μητσοτακέικο. Το κόμμα να μην αλλάξει ”ιδιοκτησία”. Γι’ αυτό σαμποταρίστηκε το 2009 ή Ντόρα Μπακογιάννη, το μεγάλο φαβορί στις εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη νέου προέδρου, και εξελέγη ο Σαμαράς.
Διαβάστε ακόμα: