Πως το ακούς αυτό; Το πρεζόνι δεν κλείστηκε σε καμιά κλινική απεξάρτησης να λέει όχι στη δόση του. Ρε, ούτε μεθαδόνη να κάνει κέφι ο οργανισμός του. Σαν τον άλλονα τον αλκοολικό, που δεν έμεινε ούτε μια μέρα σε διαδικασία αποτοξίνωσης, να μην συγκινείται και για σταγόνα.
Μου το είπε ο φίλος μου ο ποδοσφαιράκιας και με προβλημάτισε. Ούτε κρύο, ούτε ζέστη που από αύριο ξαναρχίζουν τα παιχνίδια. Αδιάφορος εντελώς.Ποιος; Αυτός που η καθημερινότητα του για τέσσερις δεκαετίες ήταν η μπάλα. Μέχρι χθες. Μέχρι να ξεκινήσει η καραντίνα.
Τι συνέβη; Ο άνθρωπος μια ζωή περίμενε πως και πως να τελειώνει το καλοκαίρι, να έρθει ο Αύγουστος, για να ξεκινήσει τα ματς. Και σήμερα δεν έχει καμιά πρεμούρα. Τον ρώτησα που οφείλεται αυτή η ψύχρα του για μπάλα, για την ίδια την ομάδα του, ρε, παιδί μου, και δεν είχε απάντηση.
– Δεν ξέρω τι είναι εκείνο που σκότωσε κάθε διάθεση μου για ποδόσφαιρο. Αισθάνομαι πλέον τόσο ξένος, τόσο απόμακρα από το ποδόσφαιρο, που δεν μπήκα καν στον προβληματισμό, να ψάξω γιατί χάθηκε κάθε επαφή μου με το γήπεδο.
Διαβάστε ακόμα: