Μικρή ή καμιά σημασία έχει ποιος ήταν Πάπας της Ρώμης όταν έπεσε η Κωνσταντινούπολη στον Τούρκο, σα σήμερα 29 Μαίου, το 1453. Η μεγαλύτερη και λαμπρότερη πόλη της χριστιανικής Ευρώπης. Αξίζει να τονίζεται η χριστιανικότητα της Ευρώπης διότι την εποχή εκείνη η θρησκεία ήταν στα ντουζένια της, είχε μακράν τον πρώτο λόγο στις κοινωνίες. Αρκεί να πει κανείς και είναι απόλυτα ακριβής ιστορικά ότι μέγας αρχηγός της Ευρώπης ήταν το 15ο αιώνα ο Πάπας της Ρώμης. Όλοι άλλοι, βασιλιάδες, λουδοβίκοι, τσάροι και σία ήταν μια κλάση κάτω από την εξουσία του αρχιερέα του καθολικισμού.
Όποιος κι αν ήταν Πάπας θα ενεργούσε όπως ο Νικολό ο Ε΄(1397-1455), ο οποίος αποφάσισε να συμβάλει στην άμυνα της Βυζαντινής (και κάργα χριστιανικής, αλλά ορθόδοξης) αυτοκρατορίας για να αποκρούσει τα στίφη του ισλαμ με… 50 καθολικούς φαντάρους. Ό,τι λέμε. Και λέμε τι έχει καταγραφεί στην Ιστορία. Και ποιος ήταν επικεφαλής των 50 ένοπλων του Πάπα που κατέφθασαν στην Κωνσταντινούπολη, πλοίο Γενουάτικο; Ένας… καρδινάλιος, στο όνομα Ισίδωρος, ελληνικής καταγωγής, πρώην αρχιεπίσκοπος Κιέβου.
Στην πραγματικότητα ο Πάπας δεν έστειλε τον Ισίδωρο να πολεμήσει, αλλά για να ξεβρακώσει ηθικά και θρησκευτικά τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, τον αρχηγό του ορθόδοξου δόγματος. Είχαν προηγηθεί τα παζάρια ανάμεσα στις δυο αδελφές εκκλησίες, την καθολική και την ορθόδοξη, για την περιβόητη Ένωση τους. Ήρθε με το κωλόχαρτο, το ”ενωτικό” ο Ισίδωρος και στις 12 Δεκεμβρίου 1452, ενώ ο σουλτάνος έχει ξεκινήσει την επιχείρηση να πάρει την Κωνσταντινούπολη με ”διαπραγματεύσεις”, γίνεται στην Άγια Σοφιά η ”γιορτή” της Ενώσεως.
Για τον Πάπα Ένωση των δυο χριστιανικών εκκλησιών ήταν οι ”ανατολίτες” να προσκυνήσουν τους ”δυτικούς”. Να το κλείσουμε. Πέφτει η Πόλη στα χέρια του σουλτάνου και για να γλυτώσει ο Ισίδωρος μεταμφιέζεται σε κάποιον άλλον. Τελικά, ο έξαρχος του Πάπα Νικόλαου Ε΄ συλλαμβάνεται, πουλιέται, αλλά ο καλός Θεός τον βοήθησε να την σκαπουλάρει.
Διαβάστε ακόμα: