Τέσσερις ήταν οι πρωταγωνίστριες του Ελληνικού θεάτρου που χαρακτηρίστηκαν μεγάλες «τραγωδοί». Πρώτη και μεγαλύτερη (ηλικιακά) η Μαρίκα Κοτοπούλη (γενν. 1887), δεύτερη η Κατίνα Παξινού (1900), Τρίτη η Ελένη Παπαδάκη (1903) και τέταρτη η ηλικίας 102 χρονών εν ζωή Ασπασία Παπαθανασίου (1918).

Η Κοτοπούλη ήταν φιλοβασιλικιά, η Παξινού κεντρώα δημοκράτισσα, η Ελένη Παπαδάκη δεξιά και η Ασπασία Παπαθανασίου το… “παλιοκουμούνι”, όπως έγραφαν στο τοίχο του σπιτιού της, την εποχή του εμφυλίου.

Η Ασπασία Παπαθανασίου βραβευμένη με πολλές διακρίσεις. Πραγματοποίησε κλασικές σπουδές στη θεατρική τέχνη και ταξίδεψε στη Σοβιετική Ένωση, όπου σε παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας ερμήνευσε όλους τους σπουδαίους ρόλους.

Γεννήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 1918 στην Άμφισσα, κόρη του καθηγητή γυμνασίου Ευθύμιου Παπαθανασίου. Αριστούχος, απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, πρωτοεμφανίστηκε επαγγελματικά ως ηθοποιός το 1940 με το θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη. Εκτός της καλλιτεχνικής της ενασχόλησης, ασχολήθηκε με την συγγραφή και την πολιτική. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής βρισκόταν στις τάξεις του εφεδρικού ΕΛΑΣ και είχαν φτιάξει μαζί με την Αλέκα Παίζη, τον Αλέξη Δαμιανό, τον Μάνο Ζαχαρία, την Άλκη Ζέη και με επικεφαλής τον Γιώργο Σεβαστίκογλου το «Λαϊκό Θέατρο». Μόλις έγινε η απελευθέρωση, η ίδια ζήτησε να φύγει από τον ΕΛΑΣ, γιατί ήξερε ποια θα είναι η εξέλιξη. Και έφυγε… Με μια ομάδα ηθοποιών, νοίκιασαν Πατησίων και Στουρνάρα το θέατρο Παπαϊωάννου και με μεγάλο ενθουσιασμό το ετοίμαζαν για να οργανώσουν παραστάσεις.