Έχω πάθει την πλάκα μου μ΄αυτά που τρέχουν μπροστά στα ματάκια μου. Εντάξει, τρόπος του λέγειν να ΄ούμε αυτό περί πλάκας, διότι τον άνθρωπο τον έχω γνωρίσει εκατομμύρια χρόνια. Δεν είναι χθεσινό το δίποδο, ούτε διαφορετικό απ΄ εκείνο το κατασκεύασμα πριν εκατό και χίλιους αιώνες, Η φύση του ανθρώπου είναι η ίδια από καταβολής, όπως άλλωστε και της γαρίδας και της γερακίνας, της κατσαρίδας και της συναγρίδας.
Δεν κρατιόνται πότε θα ορμήσουν στις παραλίες, αλλά να τηρηθούν, λέει, οι αποστάσεις οι προβλεπόμενες και απαραίτητες. Στο λογαριασμό και τα μωρά με τα κουβαδάκια και οι πλανόδιοι μαύροι από την Αφρική που πουλάνε μαντήλια και άλλα μπιχλιμπίδια. Ρε, πλάκα κάνουμε; Και θα φέρνει την παραγγελιά, σάντουϊτς με φρέντο, το κορίτσι με μάσκα στη μούρη και το μισό στήθος έξω.
Ποιος κορονοϊός; Μια φαντασία ήταν. Μια εφεύρεση. Ένα παραμύθι. Μια πεντακοσαρού νεκροί σε μια μέρα στην Ιταλία, δυο χιλιαδίτσες στις ΗΠΑ. Στο Περλ Χάρμπορ, τη μεγάλη καταστροφή των Αμερικανών στο Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, που δεν την έχουν ξεχάσει, σκοτώθηκαν 2.400 φαντάροι. Και μόνο χθες στην Αμερική του Τραμπ ο αριθμός των νεκρών από το μικρόβιο ήταν 1.900.
Μιλάμε σοβαρά; Ε, όχι και να χάφτουμε ό,τι μας πασάρει το σύστημα. Ανύπαρκτες ιστορίες τα πτώματα στο σωρό, τα έλεγαν για να τρομάξουν τον κόσμο, ψάξε βρες για ποιους σκοτεινούς σκοπούς. Αν είναι δυνατόν να μασήσουμε τα στημένα σενάρια με ανύπαρκτους πεθαμένους.
Έτσι που λες. Δεν καταλαβαίνουμε τίποτα και γι΄αυτό ορμήσαμε στις πλατείες- κανονικοί εθελοντές του… κορονοϊού- να κάνουμε υπαίθρια πάρτυ κι άσε να λένε πως μας παρέσυραν αναρχικοί και αντεξουσιαστές. Και σειρά έχουν οι πλαζ, με ελεύθερο το αλκοόλ ή τη λεμονάδα.
Διαβάστε ακόμα: