Σαν τους παλιούς ανθρώπους, εκείνους στα παλιά, τα πεπερασμένα χρόνια, έτσι κι εγώ το πρώτο που κάνω τις τελευταίες εβδομάδες κάθε πρωί είναι να σηκώνω το βλέφαρο υψηλά τον ουρανό. Στους παλιούς αιώνες, πριν ακόμα αρχίσει να καλπάζει η τεχνολογία, το πως θα κάτσει η ημέρα στους απλούς ανθρώπους, το αποφάσιζε ο καιρός. Εξαρτάται, αν θα ‘ναι ψυχρός κι ανάποδος, ζεστούλης και γλυκός; Ο ουρανός ήταν το μετεωρολογικό δελτίο.
Σήμερα θα κάνεις αυτό που θέλεις, είτε σε βλέπει λαμπάδα σκέτη να σε κάψει ολόκληρο ο ήλιος, είτε τουρτουρίζεις στην παγωνιά. Εγώ, λοιπόν, που γουστάρω να περπατήσω κάποια χιλιόμετρα πριν ξεκινήσω την ημέρα, με το που ανοίγω τα μάτια μου το πρωί ψάχνω τα σημάδια στο ταβάνι της γης να προβλέψω τι καιρό θα κάνει σήμερα.
Πιάσαμε Μάιο, για να κάνουμε ταμείο τον καλύτερο μήνα του έτους, κι ακόμα το πράμα δεν έχει ζεστάνει για καλά. Ψύχρες, Και συννεφιές. Ψιλοβολτάρουν τα λευκά, αλλά σε απειλούν στα ίσα και τα μαύρα σύννεφα. Είναι που χρωστάμε ακόμα. Επειδή περάσαμε μάλλον ήπιο χειμώνα και οφείλουμε να ξεχρεώσουμε τις δόσεις μας με τίποτα ψιλόβροχα.
Έτσι πάει. Δανείζεται η Ελλάδα και η μαυρομύτα γράφει. Τόσα συν τόσα. Όχι επειδή ψήφισες Μητσοτάκη θα στη χαρίσει. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Η ημέρα έχει και τη νύχτα της. Τόσες κρύες ημέρες οι υπολογισμένες το χρόνο, τόσες οι ζεστές. Τίποτα δεν γλυτώνεις. Όλα είναι κανονισμένα.
Διαβάστε ακόμα: