Κόσμος και υπόκοσμος είναι παντρεμένοι στους αιώνες των αιώνων. Νόμος και παρανομία το ζευγάρι που δεν θα πάρει διαζύγιο. Ποτέ. Δεν πεθαίνουν οι εγκληματίες, όσους και να βάλουν φυλακή. Οι μαζικές δίκες μαφιόζων της νύχτας και των συνεργατών τους αστυνομικών δεν πρόσφεραν τίποτα. Δεν εξαφάνισαν το κακό. Ακόμα κι αν τιμωρούνταν όλοι οι κατηγορούμενοι, η πληγή παραμένει ανοικτή. Επειδή η πραγματικότητα είναι εκείνη που γεννάει άλλους μπράβους. Κι άλλους γκάγκστερ. Τους έχει ανάγκη η αγορά, η πιάτσα.
Ύστερα είναι και το άλλο. Κάποια παιδιά θα περάσουν στην παραβατικότητα. Νομοτελειακό. Δεν κάνουν για καριέρα κανονική, υπαλληλική. Να σπουδάσουν, να κάνουν επιχείρηση, να εργαστούν σε γραβατωμένη εταιρεία. Θα τους απορροφήσει το οργανωμένο έγκλημα.
Τελικά, οι μεγάλες δίκες που έγιναν στο παρελθόν αξιωματικών της αστυνομίας και αρχινταβατζήδων της προστασίας ήταν ένα ακόμα grande show με πρωταγωνιστές τους νονούς. Αρχηγούς και μέλη συμμοριών.
Μιλάμε για show. Έτσι ήταν πάντα. Οι μεγάλες δίκες υπηρετούν το δημόσιο θέαμα. Το λαϊκό πανηγύρι. Το ίδιο και οι εκτελέσεις- απαγχονισμοί και αποκεφαλισμοί ενώπιον του κοινού, που γινόντουσαν μέχρι και πριν 150 χρόνια στην Ευρώπη. Ποιος θα προλάβει πρώτο τραπέζι πίστα να παρακολουθήσει το δήμιο να σκοτώνει τον καταδικασμένο. Έναν επαναστάτη, μια μάγισσα, τον εχθρό του βασιλιά, του λαού, της εκκλησίας. Το show.
Δυο ήταν οι μεγάλες δίκες, μετά την πτώση της χούντας, που έδιναν φαγάκι για μέρες ολόκληρες στις εφημερίδες, πριν ακόμα σκάσουν μύτη ιδιωτική ραδιοφωνία και τηλεόραση. Αυτή των χουντικών, των πρωτοαιτιών της 21ης Απριλίου, Παπαδόπουλος, Μακαρέζος, Παττακός και σία, και η άλλη των βασανιστών της δικτατορίας.
Και στα χρόνια της μεταπολίτευσης έγιναν δυο μεγάλες δίκες εκβιαστών επιχειρηματιών και νυχτερινών κέντρων. Τελικά; Αυτό που κάνει το κράτος είναι ή να φτιάχνει φυλακές να χωρέσει τα ρεμάλια ή να ψηφίζει νόμους να τους αποφυλακίζει πριν τη λήξη της ποινής τους.
Μετά το 1982, ένα χρόνο αφού έγινε κυβέρνηση για πρώτη φορά το ΠΑΣΟΚ, άρχισαν- οργανωμένα πλέον- να παίζουν μπάλα στη νύχτα οι νονοί. Ό,τι λέμε.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε το παραμύθι του από τα μπαλκόνια, ότι θα κάνει, ότι κάνει, ότι έκανε αλλαγή και τον… σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, και κωλοπετσωμένοι μπάτσοι, έχοντας το πράσινο φως από τους πρασινοφρουρούς του κινήματος, έκαναν τον τετραγωνισμό του κύκλου στην Αθήνα. Χώριζαν τις περιοχές στις συνοικίες σε συνεργασία με τους επίδοξους αρχισυμμορίτες, σε στυλ τσιτσιλιάνικο στη Νέα Υόρκη. Ό,τι λέμε.
Μετά ήρθαν οι Ρωσοπόντιοι, πεινασμένοι και φονιάδες αδίστακτοι, καθάρισαν την παραλία από τους Μανιάτες, πήραν το επάνω χέρι στο κουμάντο της νύχτας. Τρίτη φάση ήταν το κύμα «εμφυλίου» πολέμου που ξέσπασε. Ο ένας γκάγκστερ σκότωνε τον άλλον, με συνέπεια να ξεπαστρευθούν οι πιο σκληροί με συνέπεια οι διεφθαρμένοι αστυνομικοί να γίνουν ουσιαστικά τα αφεντικά της νύχτας και να χρησιμοποιούν σα μπροστινούς τους αναλώσιμους μόρτες.
Διαβάστε ακόμα: