Έκανε θαύματα ο Χριστός. Αυτό λένε. Δεν στέκεσαι στο ότι κάποιοι το είπαν πριν δυο χιλιάδες χρόνια. Στο ότι αυτό γράφουν τα ευαγγέλια. Και λοιπόν; Άστους να λένε. Άστους να το γράφουν. Επειδή είναι αλήθεια, επειδή ήταν στημένοι να το πουν, να το γράψουν.
Το ζήτημα είναι πως το σαλιαρίζουν μέχρι και σήμερα, μετά από 20 αιώνες, ότι ο Ιησούς έκανε θαύματα. Τον στραβό να βλέπει. Τον παράλυτο να δηλώνει συμμετοχή σε μαραθώνιο δρόμο. Τον κωφάλαλο να προσλαμβάνεται τηλεφωνητής σε εταιρεία τηλεμάρκετιγκ.
Για τόσο στη ξεφτύλα τον έχουν τον Υιό του Θεού. Ότι είχε αδυναμία να πείσει για την αλήθεια και την αξία της διδασκαλίας του και για να κερδίσει οπαδούς υποχρεωνόταν να καταφύγει σε μαγικά κόλπα. Να κάνει τα απίθανα. Τον σακάτη κανονικό άνθρωπο. Να ταίζει ένα σύνταγμα με μια μερίδα φαγητού. Να περπατά πάνω στην επιφάνεια της θάλασσας.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι ο άνθρωπος από τη φύση του είναι ανίκανος να αναγνωρίσει το καλό. Το ωφέλιμο. Το θείο. Και χρειαζόταν πρώτα να δει τα ταχυδακτυλουργικά του Χριστού για να τον ακολουθήσει. (Στη φώτο, ο Ουίλιαμ Νταφόε στην ταινία του 1988 Ο Τελευταίος Πειρασμός του Μάρτιν Σκορτσέζε, από το βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη)
Διαβάστε ακόμα: