Μεγάλη Δευτέρα σήμερα. Κι αύριο Μεγάλη Τρίτη. Έτσι πάει η δουλειά μέχρι την Κυριακή, το άγιον Πάσχα. Όχι σκέτο Πάσχα, ούτε θα πεις σκέτο ξύλο, είναι Τίμιο ξύλο. Είναι Μεγάλη εβδομάδα αυτή, όχι κανονική, μια από τα ίδια σαν όλες τις άλλες του χρόνου.
Γιατί τη λένε Μεγάλη εβδομάδα κι όχι αλλοιώς; Αφού είναι ίσα κι όμοια σε μήκος και σε φάρδος με την προηγούμενη και την επόμενη. Πως αλλοιώς, δηλαδή, να την λέγανε την εβδομάδα που σταυρώνεται και ανασταίνεται ο Χριστός; Να τη λέγανε Μαγική εβδομάδα.
Δεν πάει έτσι. Ο χριστιανισμός δεν κάνει μάγια, κάνει θαύματα. Αυτά τα μαγικά θα τα βρεις στους ειδωλολάτρες. Ε, τότε να τη λέγανε Θαυμαστή ή Θαυμάσια εβδομάδα. Ονειρική εβδομάδα. Θεϊκή ή θεία εβδομάδα. Μοναδική εβδομάδα.
Κοίταξε να δεις. Τον καιρό του Χριστού δεν είχε παραχρησιμοποιηθεί η λέξη ”μεγάλος”. Σήμερα έχει χάσει την αξία της, το νόημα της. Από την άλλη, όταν βγήκε στην πιάτσα ο χριστιανισμός, οι λέξεις ”μαγική”, υπέροχη”, ”ανεπανάληπτη”, ”εξαίσια” κι άλλες παρόμοιες δεν είχαν επικοινωνιακή δυναμική στις μάζες του φτωχοκοσμάκη στον οποίον απευθυνόταν η νέα θρησκεία.
Διαβάστε ακόμα: