Σήμερα είναι του αγίου Ακακίου. Άγιος άνθρωπος ήταν, αλλά όνομα και πράμα, που λέμε. Κακός, άκακος. Δένδρο Κακία δεν υπάρχει, υπάρχει η Γαζία, που τη λένε Ακακία.
Δεν υπάρχει Έλληνας μετακατοχικός, μεταπολεμικός να μη θυμάται τη θρυλική ρεκλάμα μάρκας μακαρονιών. Δύο Έλληνες από τη Σμύρνη, πρόσφυγες, έστησαν το 1927 το εργοστάσιο και η φίρμα τους ήταν «ΜΙΣΚΟ». Πασίγνωστο brandname, να μιλήσουμε σήμερα με τη γλώσσα της αγοράς, έγινε από τη διαφήμιση, όπου ένας καλόγερος φωνάζει σε νεώτερο μοναχό:
-Ακάκιε, μη ξεχάσεις τα μακαρόνια να είναι… ΜΙΣΚΟ.
Ο Ακάκιος της διαφήμισης ήταν επάνω στο γαϊδουράκι και ήδη είχε ξεκινήσει να κατέβει για το χωριό, να κάνει προμήθειες. Και ο άλλος του υπενθυμίζει:
-Ακάκιε, μη ξεχάσεις τα μακαρόνια να είναι… ΜΙΣΚΟ.
Καλογερίστικο όνομα το Ακάκιος, έτσι έλεγαν τον άγιο που πέθανε το 1730, σα σήμερα 12 Απριλίου, σε ηλικία εκατό χρονών. Δεν πέθανε ακριβώς, απλά κοιμήθηκε, όπως λένε, που σημαίνει ότι κάποτε σίγουρα θα ξυπνήσει, θα επανέλθει στη ζωή. Σ’ αυτόν το μάταιο κόσμο, όπως λένε. Περίεργο. Να είναι μάταιος ο κόσμος μας και η θρησκεία να ευαγγελίζεται, δηλαδή να πουλάει το παραμύθι ότι με την Δευτέρα Παρουσία πάλι εδώ θα είμαστε. Κι όταν συμβεί αυτό θα παίζει το σότο για την Τρίτη Παρουσία.
Φτωχόπαιδο και αγράμματο από ένα χωριό των Αγράφων ο Αναστάσιος, στα 23 του κλείστηκε σε μοναστήρι του Βόλου κι έγινε «Ακάκιος». Από πιτσιρικάς είχε τάσεις φυγής, απομόνωσης και μεγάλης, ακατανίκητης αγάπης στον Θεό. Γύρισε πολλά μοναστήρια, αλλά ούτε και σ’ αυτά έβρισκε αυτό που ήθελε, έτσι προτιμούσε να μένει μόνος σε σπηλιές. Μια τέτοια στον Άγιον Όρος, εκεί όπου την έβγαζε ο ίδιος, φέρει το όνομά του.
Τρομερό πράμα. Όλη την ημέρα ο Ακάκιος να προσεύχεται μουρμουρίζοντας. Και να νηστεύει. Κι όταν πλησίασε το τέλος του, το πήρε πρέφα, και πριν αναχωρήσει για τις «άνω μονές», ευλόγησε τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Διαβάστε ακόμα: