Μετά τις εκλογές δεν έχω τρακάρει ούτε μια φορά… θυμωμένο τον κύριο Αλέξη Τσίπρα. Όσο ήταν πρωθυπουργός με το παραμικρό πούλαγε νταηλήκι και τσάμπα μαγκιά. Χωρίς πλάκα, από τότε που έχασε τις εκλογές του έφυγε όλος ο τσαμπουκάς. Επόμενο. Για να είμαστε δίκαιοι αυτό θα πάθαινε ο καθένας στη θέση του.
Ο καθένας αρχηγός κόμματος του 3-5%, όπως είναι στην πραγματικότητα ο Τσίπρας που όμως ευνοήθηκε από τις περιστάσεις διότι η καταστροφή της χώρας οφείλεται στα δυο κόμματα που 40 χρόνια έκαναν πρωταθλητισμό. Στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Αυτό έγινε. Και επειδή δεν υπήρχε τρίτο κόμμα, κάποιο με έστω 6-7%, γι’ αυτό ο Συνασπισμός και η συνέχεια του ο Σύριζα, βγήκε στον αφρό.
Έγινε, λοιπόν, αντιπολίτευση ο Σύριζα χωρίς αντίπαλο και ανοικτό το γήπεδο να πάρει την κυβέρνηση. Τον έφαγε στη μάπα πρωθυπουργό ο κόσμος τον Τσίπρα, αλλά δεν τον… συνήθισε. Δεν τον αποδέχθηκε για πολιτική φιγούρα άξια να επενδύσει επάνω του.
Που είναι ο Βασίλης Λεβέντης; Ο Σταύρος Θεοδωράκης; Ο Πάνος Καμμένος; Χάθηκαν και δεν υπάρχει επιστροφή. Στην ίδια ρότα και ο Τσίπρας. Τον έχει πάρει η κατηφόρα αλλά δεν τον καταπίνει κάποιος αντίπαλος διότι τέτοιος δεν κυκλοφορεί στην πιάτσα. Σε στασιμότητα η κυρία Φώφη, όπως πάντα το ΚΚΕ, χωρίς ορίζοντα ο Βελόπουλος και ο Βαρουφάκης. Ο δε Τσίπρας θα χάνει πόντους μόνος του.
Τον κοζάρεις σήμερα τον Τσίπρα και δεν του… φαίνεται ότι έκανε 4,5 χρόνια πρωθυπουργός. Πολύ μικρό εκτόπισμα το άτομο. Σα να κόντυνε. Σα να του λείπουν κιλά. Δεν είναι έτσι. Αυτός είναι. Αυτός ήτανε. Ελάχιστος. Μικρούλης. Και το πόσο άδειος είναι τον ζυγίζει το μάτι του καθένα σήμερα που είναι έκπτωτος.
Διαβάστε ακόμα: