Μη φύγει το μικρόβιο από το Μπραχάμι κι έρθει στη γειτονιά μας… Μα, εμείς είμαστε 27 χιλιόμετρα από το Μπραχάμι, έχεις σαλτάρει εντελώς; Δεν ξέρεις, αφού στο Μπραχάμι είχαν σοβαρό κρούσμα, ο κίνδυνος πιάνει κι εμάς. Γιατί, κι αυτός που την πάτησε το πιθανότερο είναι να άρπαξε το παράσημο από άτομο άσχετο με το Μπραχάμι. Γι’ αυτό κι εγώ αλλάζω οδοντόπαστες, λέω στην γυναίκα μου να πετάξει τα μπικουτί και να πλένει επτά φορές τις κατσαρόλες.
Ο φόβος. Αυτός είναι ο αληθινός βασιλιάς. Ο δικτάτωρ. Ο αποφασίζων και διατάσσων. Που τον τρέμεις περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται. Που τον γονυτοπροσκυνάς χωρίς να στο ζητήσει.
Τα καλύτερα τραγούδια βγαίνουν στα μαύρα χρόνια. Οι μάπες τραγούδια θα εμφανιστούν στις εύκολες μέρες. Δεν γίνεται η χώρα να είναι σε πόλεμο ή να κυβερνά η χούντα και να γραφτεί, να πουληθεί δίσκος γελοίος, με φτηνό στίχο και σκάρτη μουσική.
Αν συνεχιστεί αυτή η ιστορία με τον κορονοϊό, αν θα κρατήσει καιρό, η σαχλαμάρα όλο και θα κλείνεται στην εστία της. Έτσι είναι. Οι μαλακίες, το χιούμορ της σάχλας και της αηδίας θα πάει περίπατο. Αμάν, πια. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια βγήκε στη σέντρα το ασήμαντο. Το μηδενικό. Το περιττό. Και ο κοινωνικός προβληματισμός ήταν για θέματα ανύπαρκτα, π.χ. προτιμάτε τις ειδήσεις να τις εκφωνεί ξανθιά ή μελαχροινή παρουσιάστρια;
Φοβερά πράγματα. Ένα κάρο εκπομπές στα ράδια και στα κανάλια σε πρωταθλητισμό ποιος θα είναι πιο… χάι, πιο in, πιο ξεφτύλα, πιο ρεζίλης, πιο ανάλαφρος, αν είναι δυνατόν με άδειο περιεχόμενο. Και έρχεται ο κορονοϊός και τους παίρνει παραμάζωμα. Κορονοϊός σημαίνει αρρώστια, λαβωματιά, νοσοκομείο, καραντίνα, θάνατος. Ο κορονοϊός κάνει πέρα τη σάχλα.
Διαβάστε ακόμα: