Η κόρη του εφοπλιστή προσέφυγε στα δικαστήρια εναντίον του μπαμπά και ζητάει μηνιαία διατροφή επειδή μετά το τέλος των σπουδών της στο Λονδίνο θέλει να συνεχίσει με άλλες σπουδές στην Αμερική. Τι είναι αυτό; Δεν αναφέρω ονόματα, μη στραβώσει η συζήτηση και εξελιχθεί σε φτηνό κουτσομπολιό. Προτείνω να το κουβεντιάσουμε ακαδημαϊκώς…
Κατ’ αρχήν και αποτόμως να πω πως δεν θεωρώ υποχρεωμένο τον πατέρα να χαρτζηλικώνει μ’ αυτόν ή τον άλλον τρόπο την κόρη του ή τον γιο του. Και από την άλλη είναι πολύ άσχημο το παιδί να διεκδικεί από τον πατέρα, μάλιστα δικαστικά, χρήματα και ακίνητα. Δηλαδή, τι; Αν ο πατέρας έχει 100 εκ. να απαιτεί αυτό το ποσοστό, και το ίδιο ποσοστό αν η περιουσία του μπαμπά είναι μεγαλύτερη ή μικρότερη.
Ο γονιός, χωρισμένος ή όχι, έχει υποχρέωση να ”μεγαλώσει” το παιδί. Αυτό σημαίνει όχι μόνο να το αγαπά, αλλά και να του παρέχει στο βαθμό των οικονομικών του δυνατοτήτων ό,τι χρειάζεται. Το παιδί δεν είναι συνέταιρος του μπαμπά. Ούτε ο μπαμπάς πρόκοψε μόνο για το παιδί. Ό,τι πέτυχε, το έκανε κατά πρώτον και κατά βάση για πάρτη του.
Τι κόλπο είναι αυτό, να λέει το παιδί, και στα δικαστήρια: ”Ο πατέρας μου έχει τόσα, άρα δικαιούμαι τόσα… ”. Όχι, κύριε. Τίποτα δεν δικαιούται το παιδί. Απεναντίας έχει υποχρέωση να αναγνωρίζει όσα κατά δύναμη και κατά επιθυμία του πρόσφεραν οι γονείς. Αν βγάλουμε από τη μέση την αγάπη, δηλαδή τον ουσιαστικό δεσμό γονιού και παιδιού, η υποχρέωση του μπαμπά είναι αν χρειαστεί και να θυσιαστεί οικονομικά προκειμένου ο γιος ή η κόρη να μπορεί ως ενήλικας πλέον να σταθεί στα πόδια του.
Ντροπή για το παιδί και μετά τις σπουδές του να τα περιμένει όλα από το γονιό επειδή είχε την τύχη να γεννηθεί σε οικογένεια χωρίς οικονομικά προβλήματα.
Διαβάστε ακόμα: