Τον ρωτάς τον άλλονα αν μπορεί να κλειστεί στο σπίτι; Μια κουβέντα είναι να του ζητάς να μείνει στην απομόνωση. Στην αυτοαπομόνωση. Χίλια δίκια έχουν όσοι τα βάζουν μ’ εκείνους που βγαίνουν έξω, και δεν καταλαβαίνουν όχι ακριβώς από τα μέτρα περιορισμού, αλλά από την αδυναμία τους να βαράνε μύγες σε τέσσερις τοίχους. Ακριβώς. Μην τους κακολογείτε γιατί δήθεν το παίζουν αντιστασιακοί και αντικυβερνητικοί, ναι, λέγονται και γράφονται κάτι τέτοια.
Δεν δικαιολογώ κανέναν μαλάκα να αμολιέται στους δρόμους, όταν ο ιός επιβιώνει στον αέρα, παντού. Λέω το άλλο, με τους τέσσερις τοίχους. Γι’ αυτούς που ζουν σε τσαρδί φτωχικό που μοιάζει με κελί φυλακής. Πως να κάτσει μέσα! Και για πόσες μέρες θα τραβήξει το μαρτύριο του. Τι να λέει με την κυρά του, όταν δεν έχει να πει κάτι; Κι αν έχει, τον ρωτάς αν κάνει κέφι να το κουβεντιάζει μαζί της.
Αυτός που μένει μόνος δεν έχει πρόβλημα! Έχει συνηθίσει, για να μη σου πω ότι γουστάρει τη μοναξιά. Ο άλλος είναι ο προβληματικός που συζεί και το χειρώτερο ότι δεν έχει τι να κάνει μέσα στο σπίτι. Ο μοναχικός τα έχει ρυθμίσει τα πράγματα, έχει βρει πως θα περνάει τη ζωή του, θα δει τηλεόραση, θα διαβάσει, θα φτιάχνει κάτι.
Διαβάστε ακόμα: