Είμαι πατέρας και δεν θέλω με τίποτα η κόρη μου να πάρει Τούρκο. Θα με βγάλουν ρατσιστή; Είμαι μαύρος και θα τρελαθώ από την τσαντίλα μου αν ο γιος μου παντρευτεί άσπρη. Ρατσιστής κι εγώ;
Το ‘χουν παρατραβήξει. Ξεκινάει το ματς, περιμένεις να σφυρίξει ο διαιτητής για να δεις μπάλα, αλλά πρώτα θα φας στη μάπα το πανό ”ΟΧΙ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ”. Και υποχρεώνουν να το κρατάνε ποδοσφαιριστές.
Δεν θα το χωνέψω ποτέ αυτό. Μια ακόμα ταμπέλα, με την οποία γίνεται παιχνίδι, αθώο, πονηρό, δεν ξέρω. Ξέρω μόνο ότι δεν υπάρχει λόγος σ’ αυτή την προπαγάνδα. Ταμπέλα, βεβαία. Και με όρους ταμπέλας πλασάρουν ηθική. Ποιοι; Επιχειρηματίες, όχι καντηλανάφτες.
Μία τρελιάρα γκόμενα, η οποία παριστάνει και την τραγουδιάρα, εμφανίστηκε σε συναυλία ροκ στην Ιταλία, με καπέλλο χιτλερικού αξιωματικού και τατουάζ στο στήθος με τη σβάστικα. Χέστηκα. Το κορίτσι ήθελε να προκαλέσει. Να τραβήξει την προσοχή. Να δει τη φωτογραφία της στα μήντια. Και κάποιοι μαλάκες αρπάξανε την ευκαιρία, και τσίμπησαν. Και για να δικαιολογήσουν την προβολή που της κάνουν χαρακτήρισαν την εμφάνισή της προκλητική, φιλοναζιστική, κι άλλες τέτοιες παπαριές.
Αντί να την πουν γελοία και ηλίθια την παλαβιάρα, αν είναι τέτοια και δεν το παίζει, την έβγαλαν νεοναζιστική. Αν, δηλαδή, φορούσε τραγιάσκα στυλ Στάλιν θα την έλεγαν σταλινική, νεοσταλινική. Αν φορούσε τατουάζ τη μορφή του Τσε Γκεβάρα θα ήταν «επαναστάτρια».
Η αθάνατη τσαρούχεια ρήση ”Ό,τι δηλώσεις… ”, δηλαδή περνάει ό,τι λανσάρεις, όπως το παίζεις, ό,τι χρησιμοποιείς. Και η τρελή κάνει δουλειά, κι αυτοί που την κατηγορούν πλασάρουν το δικό τους παραμύθι.
Διαβάστε ακόμα: