Τελικά, δεν περπάτησε το κόλπο με την «μοτοσυκλέτα του ουρανού». Το 2013 το είχαν μοντάρει για να το ρίξουν στην αγορά. Περί τίνος πρόκειται, για να καταλάβω;
Να καβαλάς το εργαλείο και να πετάς. Μη μένουμε στα ίδια. Ξεπερασμένα πράγματα να οδηγάς συμβατικές μοτοσυκλέτες, και να κυκλοφορείς ακόμα πάνω στη άσφαλτο.
Όχι, ρε! Ναι, ρε, μέχρι εκεί το σκεφτήκανε. Τη μοτοσυκλέτα του ουρανού.
Η πατέντα σε πρώτη φάση ήταν σχεδιασμένη για να πετάς μέχρι κι ένα χιλιόμετρο πάνω από τη γη. Με ταχύτητα σχεδόν αεροπλάνου. Δεν γίνεται διαφορετικά, με μικρότερη ταχύτητα ο ιπτάμενος μοτοσυκλετιστής θα τσακιστεί. Ό,τι πετάει, υπακούει στη λογική του εκσφενδονισμένου τόξου, και πέφτει όσο χάνει την ταχύτητά του.
Περιμένουμε το κόλπο να προκύψει στο κοντινό μέλλον. Αεροπλανική μοτοσυκλέτα, λοιπόν. Και γαμώ την περιβαλλοντολογική. Χωρίς φανάρια στους δρόμους, χωρίς τράφικ, χωρίς προσπεράσεις. Μάλιστα. Το τέρας δεν ησυχάζει. Ψάχνεται ασταμάτητα για κάτι καινούργιο, κάτι πιο τρελό. Κι όταν πια γεμίσουν οι ουρανοί από μοτοσυκλέτες, θα φτιάξει υποβρύχια ατομικά, εννοώ προσωπικά, για ένα άτομο. Να μετακινείται ο κόσμος μέσα από τη θάλασσα. Ζει και μας οδηγεί, δηλαδή μας εμπνέει ο Ιούλιος Βερν.
Διαβάστε ακόμα: