Δεν τα κατάφερε χθες να πάρει αποτέλεσμα ο Αστέρας στην Τρίπολη από την ΑΕΚ και η ρεβάνς χάνει το ενδιαφέρον της. Ο Παναθηναϊκός, για παράδειγμα, είχε χάσει στα Γιάννενα κι όλοι, βαζέλοι και τρίτοι, μια ψιλοαγωνία την είχαν πως θα κάτσει η ρεβάνς. Για ποιο λόγο, στο φινάλε, γίνεται ποδόσφαιρο;
Πρώτα για το ίδιο το παιχνίδι, αν θα αρέσει, και μετά τι τζόγο προκαλεί… Ποια ομάδα έχασε, ποια τα φάλτσα του διαιτητή, άντε και κάποιος να κάνει μια εμπρηστική δήλωση τύπου Κούγια, Μπέου και Καραπαπά, έτσι να ανάψουν τα αίματα, μη πάει αδιάβαστο το ματσάκι.
Ό,τι έγραψε, έγραψε στο Αστέρας-ΑΕΚ, παιχνιδάκι κυπέλλου συμπαθητικό, που περνάει στο αθόρυβο στην Ιστορία. Μένουν μόνο τα στατιστικά. Και το βιβλίο κλείνει, διότι το 1-1 δεν δίνει -θεωρητικά- ελπίδες πρόκρισης στον Αστέρα. Η ρεβάνς είναι άλλο έργο, ουδείς στέκεται στο χαμένο πέναλτυ των γηπεδούχων, στο πέναλτυ της ισοφάρισης των φιλοξενουμένων.
Βλεπόταν ο αγώνας, διότι η ΑΕΚ ήταν ανεβασμένη και ο Αστέρας ζητούσε σκορ πρόκρισης. Μη λησμονούμε ότι τα μεσοβδόμαδα δεν τα σηκώνει ο οργανισμός των ποδοσφαιριστών στο ντόπιο πρωτάθλημα. Δεν έχουν προσαρμοστεί σε τέτοια επιβάρυνση, όπως π.χ. στην Αγγλία όπου είναι ”θεσμός” τα δυο, τουλάχιστον, παιχνίδια στο επταήμερο.
Διαβάστε ακόμα: