Eννιά στους δέκα Έλληνες να ρωτήσεις οι οκτώ αποκλείουν να μπλέξουμε τα μπούτια μας με την Τουρκία. Και από τους δυο που το βλέπουν το κακό, αλλά το απεύχονται, κι αυτοί δεν είναι 100% ότι τελικά θα γίνει η στραβή. Εγώ πάλι είμαι 99% σίγουρος ότι θα ‘ναι έκπληξη να μην δώσει το πράσινο φως ο Ερντογάν. Στο ένα τα εκατό να μην την κάνει ο απέναντι.
Το πράμα μιλάει μόνο του. Μιλάει; Φωνάζει, ότι ο Τούρκος είναι αποφασισμένος να φτάσει στα άκρα. Για να το πω αλλοιώς, εκεί που την έχει πάει τη δουλειά, είναι αδύνατον να κάνει πίσω. Τι, δηλαδή; Και να μην πάρει αυτά που ζητάει νταηλήκι από τη μια και από την άλλη να πει ”Αφεντερσινίζ, συγγνώμην, γιανλίζ γιαπμακ, έκανα λάθος, γιανλίζ ανλαμαγιν, μη με παρεξηγήσετε… ”.
Δεν κουβεντιάζουμε σαν έχει δίκαιο ο Τούρκος. Ούτε ότι έχει συμπεριφορά Βρετανίας και Οθωμανίας του 18ου και του 19ου αιώνα. Λέμε τι συμβαίνει στις μέρες μας. Σήμερα. Τώρα. Ο άνθρωπος έχει λυσάξει. Δεν κρατιέται. Και το παίζει αδικημένος. Ότι γίνεται χοντρό παιχνίδι στα νερά της Κύπρου και της Ελλάδος κι αυτόν τον κρατάνε στην απ’ έξω.
Είπα 99 τα εκατό θα γίνει το ”θερμό επεισόδιο”. Να είμαι πιο ακριβής. Το βλέπω στο χίλια τοις χιλίοις. ”Είμαι πιο ισχυρός, και στο φαγοπότι θα μ’ έχουν στο ξού;”, έτσι σκέπτεται ο απέναντι που το παίζει ξεκάθαρα ταν ή επι τας. Ή θα πάρω αυτά που θέλω ή θα χάσω το θρόνο μου. Κατανοητό, ότι δεν στέκεται ούτε μια μέρα αν ”αποτύχει” να αρπάξει τουλάχιστον τα μισά απ’ όσα σκεπάζει το απλωμένο χέρι του.
Διαβάστε ακόμα: